RONDELETIA

Ten krzew o gęstych, skórzastych liściach doskonale nadaje się do uprawy w słonecznej oranżerii. Jeśli zapewni się mu dobre oświetlenie i wysoką wilgotność powietrza, obsypie się pięknymi pachnącymi kwiatami.
Ojczyzną tych roślin są Indie Zachodnie oraz tropikalne i podzwrotnikowe regiony Ameryki.
W naturalnym środowisku rondeletia osiąga 2-2,5 m wysokości. Jest to krzew o bardzo powolnym wzroście.
Krótkoogonkowe lub siedzące, skórzaste liście mają owalny kształt i charakterystyczna nerwację. Wyrastają w okółkach lub naprzeciwlegle i nadają roślinie efektowny wygląd przez cały rok. Wiosną rondeletie okrywają się mocno pachnącymi, przyciągającymi owady kwiatami w kolorze w kolorze czerwonym, pomarańczowym lub różowym, zebranymi w dekoracyjne, baldachogroniaste lub wiechowate kwiatostany. W odpowiednich warunkach mogą one utrzymywać się na roślinie nawet miesiącami. Ich miejsce zajmują małe torebki nasienne z bardzo licznymi nasionami.
Te piękne krzewy wymagają uprawy w warunkach ciepłych i wilgotnych. Należy je zraszać nawet kilka razy dziennie, używając przegotowanej wody o temperaturze pokojowej. Doniczkę należy ustawić na kamykach w podstawce z wodą. Przez cały czas podłoże powinno być równomiernie wilgotne.
W okresie aktywnego wzrostu należy zasilać rośliny nawozem płynnym, aż do czasu, gdy pąki kwiatowe zaczną się rozwijać. W okresie kwitnienia usuwaj wszystkie więdnące kwiaty.
Po zakończeniu kwitnienia można przeprowadzić cięcie formujące, nadając roślinie pożądaną wielkość i kształt. Pędy, które kwitły, należy skrócić o kilka oczek z ubiegłorocznego przyrostu.
Rondeletia lubi miejsca jasne, słoneczne. Idealna do jej uprawy jest oranżeria o południowej ekspozycji. Latem, przy wysokiej temperaturze, roślinę można z powodzeniem wynieść na zewnątrz.
Kwiaty rondeletii pachną bardzo intensywnie i napełniają swoim zapachem cała oranżerię.
Rondeletie można rozmnażać wiosną przez sadzonkowanie. Z częściowo zdrewniałych pędów pobieramy sadzonki o długości około 8 cm i umieszczamy je w doniczce z mieszanką równych ilości torfu i gruboziarnistego piasku. Doniczkę z sadzonkami osłaniamy torebką foliową i ustawiamy w jasnym miejscu o temp. 20 stopni C.
Ukorzenione sadzonki przesadzamy pojedynczo do doniczek z ziemią torfową i zraszamy kilka razy dziennie. W miarę wzrostu roślin, uszczykujemy wierzchołki młodych pędów.

http://wellbiznes.info/gosiakarpik

OPLĄTWA

Niezwykłe kwiatostany zwracają uwagę nie tylko egzotyczną formą, ale również zniewalającym połączeniem różu i fioletu.
Oplątwa należy do rodziny ananasowatych. Rośliny z tej rodziny wymagają regularnego podlewania i odpowiednio wysokiej wilgotności powietrza.
Ojczyzną oplątwy jest Ekwador, gdzie występuje ona jako epifit w deszczowych lasach równikowych. W warunkach naturalnych umiejscawia się w szczytowych konarach drzew, gdzie ma dużo ciepła i pod dostatkiem jasnego światła.
Wiele roślin ananasowatych tworzy rozety liści przylegających do siebie nasadami, dzięki czemu w centrum rozety tworzy się cysterna – szczelny pojemnik na wodę. Ponieważ liście są rynienkowate i rozchylone na zewnątrz, doskonale chwytają krople deszczu, które spływając, kierują się prosto do cysterny, skąd roślina pobiera je za pomocą specjalnych włosków znajdujących się na liściach. Dla oplątwy i wielu innych roślin z tej rodziny jest to jedyny sposób zaopatrzenia w wodę, gdyż nigdy nie zakorzeniają się one w glebie.
Oplątwa kwitnie tylko raz, ale kwiaty utrzymują się na roślinie nawet ponad dwa miesiące. Pęd kwiatostanowy o długości 5-8 cm wyrasta ze środka rozety, dźwigając na szczycie wachlarzowaty, różowy kwiatostan w formie kłosa o długości 10-15 cm. Właściwe, niebieskie kwiaty rozwijają się spomiędzy mięsistych liści kwiatostanowych.
W warunkach domowych można ją uprawiać na fragmencie konaru lub w małej doniczce z lekkim, dobrze przepuszczalnym podłożem złożonym z torfu, ziemi liściowej i gruboziarnistego piasku lub perlitu.
Oplątwe można rozmnażać z pędów odziomkowych, które pojawiają się u jej podstaw. Gdy pęd osiągnie odpowiednią wielkość, należy go odciąć. Sadzonkę umieszczamy w doniczce z podłożem o dobrej przepuszczalności.
Oplątwie trzeba zapewnić tak dużo rozproszonego światła, jak to tylko możliwe. Należy ją jednak chronić przed intensywnym, bezpośrednim nasłonecznieniem.
Oplątwy są roślinami tropikalnymi i nie tolerują chłodu. Należy więc przez cały okres wegetacji zapewnić im temperaturę 18-24 stopni C.

http://wellbiznes.info/gosiakarpik

PŁOMIEŃ AFRYKI

Płomień Afryki, przez wielu uważany za najpiękniejszą roślinę tropikalną, w okresie kwitnienia wygląda naprawdę olśniewająco.
Ta niezwykle efektowna roślina pochodzi z Madagaskaru. W klimacie umiarkowanym może być z sukcesem uprawiana jedynie na ogrzanej przeszklonej werandzie lub w przydomowej szklarni.
W pełni kwitnienia widok drzewa jest naprawdę wyjątkowy. Jego ognisto-czerwone kwiaty o długich, żółtopomarańczowych pręcikach rzeczywiście sprawiają wrażenie, jakby cała roślina płonęła. Gatunek ten zaczyna kwitnąć wiosną, zanim jeszcze pojawią się liście i kwitnie przez cały czas, nawet gdy liście rozwijają się. Każdy liść składa się z 20-40 małych listków.
W naturalnych warunkach roślina jest zdolna do zakwitnięcia dopiero po 8-10 latach, jednak w naszym umiarkowanym klimacie rośliny uprawiane w pojemnikach wydają kwiaty zwykle jeszcze później.
Po kwitnieniu, w miejscu kwiatów pojawiają się długie strąki podobne do fasoli. Mogą one osiągać do 60 cm długości. Jesienią po otwarciu wysypują się z nich nasiona. Strąki pozostają na roślinie przez całą zimę.
Płomień Afryki w warunkach naturalnych dorasta zwykle do około 5 m, choć zdarzają się i 12-metrowe okazy. Przy uprawie w pojemnikach gatunek ten osiąga najwyżej 2,5-3 m.
Roślinę można przycinać, nadając jej odpowiedni pokrój.
Aby korona miała niezbyt rozłożysty kształt parasola, należy poczekać aż osiągnie wysokość 1,5 m i tuż po kwitnieniu lub na początku lata obciąć jej wierzchołek. Wtedy powinna zacząć się rozkrzewiać. Utrzymuj dany pokrój, przycinając niepotrzebne gałęzie.
W okresie letnim zapewnij roślinie jak najwięcej światła oraz regularnie ją podlewaj i zasilaj. Zarówno nawadnianie, jak i nawożenie należy ograniczyć jesienią, zimą zaś całkowicie zaprzestać obu tych zabiegów. Wznawiamy je stopniowo z nadejściem wiosny.
Roślinę rozmnaża się przez wysiew nasion lub sadzonkowanie. Przed siewem nasiona należy zanurzyć na 10 s w gotującej wodzie, a następnie moczyć przez 24 godziny w wodzie letniej. Ułatwia to znacznie kiełkowanie. Wysiewamy je do kuwety z podłożem z przewagą gliniastego piasku. Kuwetę przykrywamy folią i umieszczamy w ciepłym miejscu. Po pojawieniu się nowych przyrostów siewki należy przepikować do osobnych doniczek i traktować jak rośliny dorosłe.
Latem podlewaj roślinę obficie, dbając jednak, by podłoże lekko przeschło przed kolejnym podlewaniem. Zimą, w okresie spoczynku, należy niemal całkowicie zaprzestać podlewania, ograniczając je do minimum.
W lecie zasilaj roślinę słabym roztworem płynnego nawozu przy podlewaniu. Zimą nie nawoź w ogóle.
Płomień Afryki należy ustawić w pełnym słońcu. Roślina jest dość trudna w uprawie.
Latem należy zapewnić roślinie możliwie jak najwyższą temperaturę i suche powietrze. Zimą minimalna temperatura powinna wynosić 9-10 stopni C.
Płomień Afryki uprawiany jest powszechnie w Indiach. Dzięki rozłożystej koronie drzewo daje cień i schronienie przed parzącym słońcem.
Uprawiana w ogrzewanej przydomowej szklarni, powinna przetrwać długie lata.

http://wellbiznes.info/gosiakarpik

KANGURZA ŁAPA

Ta rzadko spotykana roślina zachwyca „puchatymi”, czerwonymi i zielonymi kwiatami, przypominającymi łapy kangura.
Kangurza łapa ma wełniste kwiaty osadzone na solidnych łodygach, górujące nad podłużnymi liśćmi.
Od późnego lata wydaje piękne kwiaty o egzotycznym wyglądzie, o długości ok. 4 cm. Umieszczone są one na długich łodygach, górujących nad liśćmi i wyrastających nawet do wysokości 120 cm.
Kwiaty są zielone lub czerwone. Każdy rozchodzi się na 6 płatków w kształcie gwiazdy. Cały kwiat przypomina właśnie łapę kangura. W naturalnym środowisku kwiaty regularnie odwiedzają kolibry.
Roślinę można rozmnażać z nasion lub pędów przyciętych na wiosnę.
Rozmnażanie z sadzonek:
Utnij fragmenty pędów o długości ok. 10 cm i umieść je w doniczce z wilgotną mieszanką ukorzeniającą na bazie kompostu. Przykryj doniczkę torebką foliową i postaw ją w miejscu ciepłym i jasnym, ale nie mocno nasłonecznionym. Kiedy nasiona zaczną kiełkować, zdejmij folię i zacznij oszczędnie podlewać. Po kilku miesiącach przesadź je do doniczki ze zwykłą ziemią doniczkową na bazie kompostu.
Rozmnażanie z nasion:
Nasiona wysiej do mnożarki z mieszanką ukorzeniającą na bazie ziemi kompostowej. Do kiełkowania będą potrzebowały dużo światła, więc wybierz mnożarkę z przezroczystą pokrywą. Umieść ją w miejscu ciepłym i jasnym, lecz nie bezpośrednio nasłonecznionym. Kiełki pojawią się po 4 tygodniach. Kiedy wyrosną pierwsze listki, przesadź siewki do doniczek z mieszanką ukorzeniającą na bazie ziemi kompostowej. Na koniec przesadź rośliny do zwykłej ziemi doniczkowej.
Roślina nie wymaga skomplikowanych zabiegów pielęgnacyjnych, lecz nie toleruje dużych wahań temperatur.
Posadź ją w dużej doniczce z ziemią kompostową. Wiosną, kiedy roślina się rozrośnie, przesadź ją do jeszcze większej doniczki.
Latem podlewaj obficie, zima umiarkowanie.
W okresie intensywnego wzrostu zasilaj kangurzą łapę rozcieńczonym płynnym nawozem.
Twoja roślina najlepiej będzie się czuła w pełnym słońcu, w słonecznym kąciku przeszklonej werandy lub na parapecie południowego okna.
Latem dobrze jest wystawić roślinę na zewnątrz. Jesienią przynieś ją z powrotem do pomieszczenia. Nie wolno dopuścić, aby roślina przebywała w temperaturze niższej niż 10 stopni C.
Kangurza łapa to roślina wieloletnia.

http://wellbiznes.info/gosiakarpik

FABIANA

Fabiana to mały krzew, zbliżony wyglądem do wrzosów. Latem okrywa się białymi, rurkowatymi kwiatami, wyrastającymi na wierzchołkach gałązek.
Jasne stanowisko i umiarkowane podlewanie to najważniejsze wymagania fabiany. W dobrych warunkach roślina kwitnie obficie od maja do czerwca.
Rodzaj Fabiana obejmuje około 25 gatunków ciepłolubnych krzewów rosnących na zboczach Andów w Ameryce Południowej.
W warunkach naturalnych fabiana dorasta do 1,8 m wysokości, ale w uprawie osiąga jedynie 1-1,5 m wysokości, tworząc gęste krzewy o drobnych, łuskowatych liściach. Fabiana wypuszcza krótkie pędy boczne, na końcach których rozwijają się małe, pojedyncze kwiaty.
Roślina ta doskonale nadaje się do uprawy na przeszklonych werandach lub w oranżeriach, pod warunkiem, że zimą temperatura we wnętrzu nie będzie spadała poniżej 7 stopni C.
Poza zimowym spoczynkiem w chłodnym pomieszczeniu i regularnym zraszaniu latem, roślina ta nie ma większych wymagań i jest odporna na większość chorób i szkodników.
Preferuje ona bardzo jasne stanowiska – najlepiej na przeszklonej werandzie. W czasie upałów należy regularnie zraszać ją wodą, unikając jednak zwilżania kwiatów. W okresie lata wymaga zasilania raz na 3-4 tygodnie nawozami płynnymi.
Na całe lato wynosimy roślinę na zewnątrz.
W okresie aktywnego wzrostu fabiana potrzebuje dużo wody, więc przez cały czas utrzymuj równomierną wilgotność podłoża. Zimą podlewaj umiarkowanie, pozwalając, aby podłoże nieco przeschło przed kolejnym nawodnieniem.
Roślina ta najlepiej rośnie w pełnym słońcu.
Fabiana nie lubi zbyt wysokiej temperatury zimą, ale nie toleruje też jej spadku poniżej zera. W tym okresie najlepiej umieścić ją na jasnej, nieogrzewanej werandzie lub w oranżerii.
Fabianę rozmnaża się z sadzonek pobieranych pod koniec lata, po zakończeniu kwitnienia. Z pędu pobierz kilka pędów z piętką. Usuń z nich dolne liście i zanurz końce sadzonek w ukorzeniaczu. Następnie umieść je w doniczkach z wilgotnym podłożem i okryj przezroczystymi torebkami foliowymi. Sadzonki ustaw w miejscu o temperaturze około 17 stopni C. Gdy młode rośliny zaczną wypuszczać nowe przyrosty, usuń torebki foliowe i ustaw doniczki w jasnym, chłodnym miejscu. Zacznij podlewać.
Fabianę można uprawiać przez wiele lat.

http://wellbiznes.info/gosiakarpik

ERYTHRINA CRISTA-GALLI. Koguci grzebień.

ERYTHRINA CRISTA-GALLI

Roślina ta, znana także pod potoczną nazwą koguci grzebień, fascynuje wspaniałymi kwiatostanami, rozwijającymi się na końcach pędów.
Jest jednym z najbardziej niezwykłych gatunków w rodzinie motylkowatych. Ta częściowo zimotrwała roślina pochodzi z Brazylii – jej pędy obumierają zimą i ponownie odrastają wiosna w następnym roku.
Większość spośród około 100 gatunków roślin z rodzaju Erythrina to drzewa rosnące w ciepłym klimacie. W regionach chłodniejszych roślina ta ma skłonności do zrzucania liści na zimę i wówczas najlepiej przyciąć ją na wiosnę, tuż przed ruszeniem wegetacji.




W czerwcu i w lipcu wierzchołki jej pędów okrywają się jaskrawoczerwonymi, woskowatymi kwiatami, zebranymi w długie kwiatostany. W warunkach naturalnych są one zapylane przez kolibry, zwabione intensywnym kolorem kwiatów.
Każdego roku z grubego, zdrewniałego korzenia wyrasta 3-8 silnych pędów, które mogą osiągnąć do 2,5 m wysokości. Są one pokryte kolcami wygiętymi w kierunku podstawy pędu oraz mniej licznymi liśćmi zbudowanymi z trzech niebieskawozielonych listków, składających się o zmierzchu.
Aby pobudzić roślinę do kwitnięcia, warto uprawiać ją, przynajmniej do lata, w szklarni lub oranżerii. Niezależnie od stanowiska, na którym roślina będzie uprawiana, latem wymaga ona dobrej wentylacji. W czasie upalnej pogody trzeba jej też zapewnić wysoką wilgotność otoczenia (częste zraszanie liści).
Na zimę roślinę najlepiej pozostawić w doniczce w suchym podłożu. Wiosną należy ją przesadzić do pojemnika z ziemią kompostową z dodatkiem jednej trzeciej żwiru lub gruboziarnistego piasku. Jeśli korzenie są duże, użyj odpowiednio obszernej doniczki. Roślinę umieść w ciepłym i jasnym miejscu. Po rozpoczęciu wegetacji, gdy pojawią się pierwsze pędy, stopniowo zwiększaj podlewanie. Latem podlewaj obficie.




Rozmnażanie:
Wiosną podziel korzeń ostrym nożem, tak aby każdy z fragmentów posiadał żywy, zdrowy pączek. Przygotuj dwa duże pojemniki z warstwą drenażu na dnie i wypełnij je mieszanką ziemi kompostowej z dodatkiem jednej trzeciej żwiru lub gruboziarnistego piasku. W każdym pojemniku posadź po jednym kawałku korzenia.
Roślinę tę można także rozmnażać z sadzonek pędowych pobieranych z fragmentem korzenia. Pojedyncze sadzonki umieść w oddzielnych doniczkach – zakwitną w następnym sezonie.

Zimą w ogóle nie podlewaj rośliny. Wiosną zacznij nawadniać ją oszczędnie, stopniowo zwiększając obfitość podlewania. Latem podlewaj obficie.

Zimą przechowuj roślinę w temp. 4 –7 stopni C. Wiosną posadź ją w wilgotnej ziemi i przenieś w jasne miejsce o temperaturze 10 –15 stopni C.

http://www.wellbiznes.info/gosiakarpik

BUGENWILLA

Piękne pnącze o jaskrawo ubarwionych kwiatach nieodmiennie przywodzi na myśl leniwe, rozgrzane słońcem wakacyjne popołudnie.
Bugenwilla jest ciernistym krzewem pnącym o owalnych lub lancetowatych liściach. Jej kwiaty są drobne, białe i niepozorne, a cały urok kwitnąca roślina zawdzięcza kolorowym podkwiatkom, które są zmodyfikowanymi liśćmi. Okres kwitnienia bugenwilli zaczyna się wiosna lub latem i trwa kilka tygodni. W tym czasie kwiatom towarzyszą podkwiatki w jaskrawych odcieniach koloru fioletowego, różowego, pomarańczowego lub białego. Kwiaty zebrane są w bujne kwiatostany liczące 15 – 20 kwiatów.
Bugenwilla uprawiana jako roślina pokojowa prowadzona jest zwykle wzdłuż kratki lub pałąka i przycinana raz w roku, aby ograniczyć wielkość rośliny i pobudzić ją do rozkrzewiania.




Bugenwilla wymaga starannej pielęgnacji i odpowiedniego stanowiska. Wiosna przesadź dorosłe rośliny, używając zasobnej ziemi kompostowej. Do podłoża dodaj nieco gruboziarnistego piasku, aby poprawić jego przepuszczalność. Dorosłe rośliny wymagają jedynie nawożenia na powierzchni podłoża.
Latem podlewaj umiarkowanie, pozwalając, by podłoże przeschło miedzy zabiegami. Jesienią stopniowo redukuj zarówno obfitość i częstotliwość podlewania. Zimą podłoże powinno być tylko lekko wilgotne.
Wiosna rozpocznij zasilanie płynnym nawozem, powtarzając zabieg co dwa tygodnie. Przerwij nawożenie po zakończeniu kwitnienia.
Latem bugenwilla powinna mieć tak dużo słońca, jak to tylko możliwe. W mieszkaniu najlepszym dla niej miejscem będzie okno o południowej wystawie. Do zakwitnięcia roślina wymaga kilku godzin bezpośredniego nasłonecznienia dziennie.
Latem bugenwilla toleruje wysokie temperatury. Zima powinna przejść okres spoczynku w temp. 7-12 stopni C.

http://www.wellbiznes.info/gosiakarpik

KOKORNAK

Jest rośliną pnącą, dobrze rosnącą w jasnych i przewiewnych miejscach. Jego największą ozdobą są niezwykle okazałe kwiaty. Roślina ta zachwyca pięknymi liśćmi i egzotycznie wyglądającymi kwiatami. Może piąć się nawet na znaczne wysokości wzdłuż drewnianej kratki lub rozpiętych drutów.
Rodzaj Aristolochia obejmuje około 350 gatunków roślin o charakterystycznych, często nakrapianych kwiatach w kształcie fajki, zbudowanych ze zrośnietych płatków. Większość z nich pochodzi z tropików, ale są też gatunki rosnące w klimacie umiarkowanym, w tym jeden gatunek, kokornak powojnikowaty, występujący w naszej rodzimej florze.
Efektowne kwiaty kokornaka wyrastają z pąków zawiązujących się w kątach liści od lipca do września. Są one ubarwione na purpurowobrązowo z białymi plamkami i żółtą nasadą. Poszczególne kwiaty nie są zbyt trwałe, ale na ich miejsce natychmiast rozwijają się następne. Kwiaty mają długość 8 – 10 cm i podobna średnicę.
Rozmnażanie przez sadzonkowanie:
W maju lub czerwcu pobierz z pędów bocznych rośliny sadzonki wierzchołkowe długości 8 – 10 cm. Końce sadzonki zanurz w ukorzeniaczu. Sadzonki posadź w mnożarce lub doniczce wypełnionej mieszanką równych ilości torfu i piasku. Mnożarkę zamknij wieczkiem, zaś doniczkę osłoń torebką polietylenową. Rośliny odkrywaj codziennie na pewien czas, aby zapewnić im dopływ świeżego powietrza. Podłoze utrzymuj w stanie lekko wilgotnym, zaś temperaturę na poziomie 21 – 24 stopni C, do czasu ukorzenienia się sadzonek. Gdy nowe przyrosty będą wynosiły 8 – 10 cm, rośliny przesadź pojedynczo do doniczek o średnicy 8 cm, wypełnionych zasobną, dobrze przepuszczalna ziemią kompostową.
Jeśli liście kokornaka jaśnieją na końcach, oznacza to, że roślina jest niedożywiona. Aby tego uniknąć, zasilaj ją co 7 – 10 dni od maja do września uniwersalnym nawozem płynnym.
Kokornak jest rośliną łatwą w uprawie, o ile zapewni się mu odpowiednie warunki. Usuwaj zbędne pędy, aby zachować pożądaną wielkość rośliny; w lutym skróć wszystkie pędy o jedna trzecią.
W sezonie wegetatywnym najodpowiedniejsza temperatura wynosi 18 – 24 stopnie C, zima natomiast nie powinna spadać poniżej 10 stopni C.

http://www.wellbiznes.info/gosiakarpik

LOTOS

Symbol tropików i egzotyki, jest wspaniale kwitnącą rośliną wodną. Od tysięcy lat niezmiennie budzi zachwyt i zainteresowanie.
Lotos jest rośliną wodną należącą do rodziny grzebieniowatych. W warunkach naturalnych występuje w tropikalnych i subtropikalnych regionach – od Azji Południowo-Wschodniej po północną Australię.
Kwiaty lotosu przypominają kwiaty naszej rodzimej lilii wodnej, ale są od nich dwa razy większe. W zależności od temperatury otoczenia, na roślinach uprawianych pojawiają się one na szczytach pędów od maja do sierpnia.
Lotos rozsiewa się w bardzo oryginalny sposób. Po zapłodnieniu kwiatu zalążnia pęcznieje, a gdy ściany pękną, nasiona opadają na dno zbiornika, gdzie kiełkują po kilku latach.
Wiosną na powierzchni wody pojawiają się najpierw małe, pływające liście, a następnie duże, okrągławe liście, o średnicy nawet do 60 cm, wystające ponad powierzchnię wody. Ich długie ogonki mogą osiągać 90-150 cm. Liście te są pokryte woskowym nalotem, który nadaje im niebieskawozielone zabarwienie. Kwiaty, o średnicy 50 cm, wyrastają na szczytach pędów kwiatowych o długości 90 cm. Jesienią nadziemnie części rośliny obumierają.
Podłoże do uprawy lotosu składa się z ziemi kompostowej z dodatkiem piasku i naturalnego nawozu. Fragment kłącza posadź w siatce lub plecionym koszyku, ugniatając ziemię wokół szyjki korzeniowej. Całość przykryj warstwą podłoża o grubości 2 – 3 cm i przysyp taką sama warstwa żwiru, który zabezpieczy podłoże przed wymywaniem po zanurzeniu w pojemniku z wodą lub oczku wodnym.
Czerwiec – sierpień: wynieś roślinę na zewnątrz. Na wierzch siatki lub koszyka wsyp nieco nawozu naturalnego. Utrzymuj stałą głębokość wody, jej temperatura nie powinna przekroczyć 27 stopni C.
Wrzesień – luty: po obumarciu liści obniż poziom wody, tak aby siatka lub koszyk były widoczne. Nie dopuszczaj do wyschnięcia podłoża. We wrześniu przenieś roślinę do wnętrza.




Lotos rozmnaża się przez podział kłącza lub z nasion. Nasiona wysiewa się pojedynczo do małych spodeczków z gliniastym podłożem. Przed zanurzeniem w wodzie o temperaturze 27 –28 stopni C powierzchnię ziemi należy przykryć warstwą żwiru. Po wzejściu siewek, roślinki przesadza się pojedynczo do koszyczków i zanurza w wodzie.
Lotos potrzebuje dużo światła, więc najlepiej uprawiać go w pełnym słońcu – od jesieni do wiosny na parapecie okna o wystawie południowej, a latem na nasłonecznionym balkonie lub tarasie.
Zimą, w okresie spoczynku, utrzymuj temperaturę w granicach 10 – 18 stopni C. Latem optymalna temperatura wynosi 21 – 22 stopnie C.
Jeśli lotos nie rozkwita, przyczyną może być zbyt wysoka temperatura wody. Utrzymuj ja na stałym poziomie, ale pamiętaj, że nie może ona przekraczać 27 stopni C.



http://www.wellbiznes.info/gosiakarpik

CEREUS WIELOKWIATOWY – KRÓLOWA NOCY.

Królowa Nocy, występująca na tropikalnej Jamajce i Kubie, ma cienki pęd, który początkowo pnie się wzwyż, a następnie zaczyna zwisać.
Największą ozdobą Królowej Nocy są jej trąbkowate kwiaty. Jeśli chcesz je zaobserwować jak się otwierają, wydzielając zapach przypominający wanilię to musisz to zrobić w nocy. Żywot kwiatu jest krótki ponieważ więdnie on już przed świtem.
Pąki kwiatowe dorastają do 25 cm długości, zaś kwiaty mają 20 –30 cm średnicy. Są wyjątkowo dekoracyjne – kremowobiałe, a spód jest żółty.
Królowa Nocy jest okazem kaktusa, który dorasta do 1,2 – 1,8 m wysokości. Odznacza się długimi, płożącymi pędami, które wymagają podpór.
Niekiedy roślina tworzy na pędach korzenie powietrzne, które w warunkach naturalnych pełnią funkcję odżywczą oraz pomagają wspinać się po innych roślinach. Na pędach ma ciernie. Preferuje ciepłe i wilgotne otoczenie. Najlepszym miejscem do uprawy będzie duże okno o południowej ekspozycji albo ogrzewana szklarnia lub oranżeria.
Od października do marca utrzymuj temperaturę 12 –18 stopni C, zapewniając roślinie maksimum możliwego oświetlenia. W okresie pomiędzy grudniem a marcem podlewaj ją oszczędnie.
Królową Nocy rozmnaża się wiosną, przez sadzonki pędowe. Należy pobrać sadzonki o długości 10 –15 cm. Odłożyć je na 1 –2 dni, aby miejsca cięcia zabliźniły się, po czym umieść je w doniczce z mieszanką równych ilości wilgotnego torfu i gruboziarnistego piasku. Ugnieć podłoże wokół podstawy pędu, podlej roślinę i ustaw ją w lekko zacienionym miejscu o temperaturze 15 – 18 stopni C. Ukorzenianie trwa 6 – 8 tygodni. Po tym czasie przesadź sadzonki do doniczek o średnicy 8 – 10 cm z podłożem dla kaktusów.
W kwietniu przenieś roślinę w jasne miejsce ze światłem rozproszonym i stopniowo zwiększaj intensywność podlewania, tak aby latem zapewnić roślinie jak najwięcej wilgoci. Od maja do końca sierpnia zasilaj ją co 2 –3 tygodnie nawozem o wysokiej zawartości potasu.
Królowa Nowy wymaga przesadzania co 3 lata. Zapewnij jej dobry drenaż, umieszczając na dnie doniczki drobne kamyczki.
Zwykle nie wymaga cięcia, ale jeśli wyrośnie zbyt silnie, można go lekko przycinać.

http://www.wellbiznes.info/gosiakarpik

ARAUJIA SERICIFERA

Jej ojczyzną są Brazylia i Peru. Rośnie tam jako silne, zimozielone pnącze o długim okresie kwitnienia. Jej słodko pachnące kwiaty stanowią śmiertelną pułapkę dla wielu nocnych motyli. Ich zapach wyjątkowo silnie przyciąga ćmy o długich trąbkach, które pozwalają im zbierać nektar gromadzący się na dnie kwiatowym. Jednak lepki lateks znajdujący się u podstawy kwiatu często unieruchamia owada na cały dzień lub do momentu zwiędnięcia kwiatu.
Wijące się pędy tej rośliny mogą dorastać w warunkach naturalnych do 10 m wysokości, ale u roślin uprawianych w oranżeriach lub ogrodach europejskich osiągają zaledwie połowę tej długości. Pięciopłatkowe, lejkowate kwiaty rozwijają się zwykle w połowie lata, a ich barwy obejmują różne odcienie różu i bieli. Przy ciepłej pogodzie kwitnienie może trwać aż do jesieni. Ze zwiędłych kwiatów rozwijają się duże, zielone torebki nasienne.
Jest to roślina bardzo ekspansywna i potrafi szybko wypełnić przeznaczone dla niej miejsce.
Roślinę tą można poprowadzić wzdłuż tylnej ściany oranżerii, najpierw podwiązując pędy tak, aby rosły nisko poziomo, a następnie prowadząc wyrastające z nich pędy boczne pionowo w górę.
W regionach o łagodnych zimach można ją uprawiać na zewnątrz, przy słonecznej ścianie. Przy większych mrozach należy jej zapewnić odpowiednią ochronę.

http://www.wellbiznes.info/gosiakarpik

Wiosenne piękne kwiaty.

http://www.wellbiznes.info/gosiakarpik

Piwonia drzewiasta

Piwonia drzewiasta to mocny, odporny na mróz krzew.
 
Największą ozdobą są przepiękne olbrzymie kwiaty w różnych kolorach, których średnica często przekracza 20 cm.

Można je znaleźć w Japonii, Korei i Chinach gdzie często stanowią główną ozdobę ogrodu.
 
Piwonie drzewiaste do długowieczne rośliny, żyją ponad sto lat jeżeli nasze dzieci zaopiekują się tymi wspaniałymi drzewami.

W kraju kwitnącej wiśni można znaleźć w ogrodach japońskich okazy przekraczające 700 lat.
 
Wspaniałe drzewa do ogrodów nie tylko japońskich.
Wielką zaletą jest to że są mało wymagające, wystarczy posadzić w osłoniętym miejscu
gdzie ziemia nie jest ciągle mokra.

Przepiękne kwiaty. Każdy może je mieć w ogrodzie.

http://www.wellbiznes.info/gosiakarpik